Laten we de hoop niet verliezen, de strijd voortzetten en niet vergeten dat de toekomst van ons is 



We laten weer een jaar achter ons; een jaar vol verdriet en vreugde, pijn en plezier. Het jaar 2016 zorgde voor veel veranderingen in de wereld, Nederland en Turkije. Jammer genoeg hebben deze veranderingen ook negatieve gevolgen gebracht. Racisme, discriminatie en rechtspopulisme hebben een hoogtepunt bereikt. Het aantal Putins, Erdogans, Wilders’, Netanyahus en Orbans is toegenomen. De racistische, xenofobe, islamofobe Trump is gekozen tot president van de Verenigde Staten. Zelfs onze zwaar bevochten democratische rechten zijn wereldwijd onder druk komen te staan.
Daarnaast snelt de kapitalistische economie van de ene economische crisis naar de andere. De situatie van de werkenden wordt almaar slechter. De verdeling van de wereldwelvaart heeft nog nooit dit soort dramatische dimensies gekend. Tien procent van de mensen bezit negentig procent van de welvaart. Deze gang van zaken is absoluut slecht. Wanneer de een zich in weelde baadt, terwijl de ander honger lijdt, breekt de dag des oordeels aan. Zo luidt een Turks gezegde. We rennen recht op de dag des oordeels af.

Helaas kunnen we evenmin stellen dat de situatie in Nederland opbeurender is dan in de rest van de wereld. Met de naderende verkiezingen dringen de regeringspartijen om wie de situatie nog rooskleuriger kan laten zien. Maar de werkelijkheid is anders dan wat in hun verkiezingspropaganda staat. Het volhouden dat we het goed doen en goed zullen blijven doen, ondanks de ongunstige conditie van de wereldeconomie en 75% afhankelijkheid van de wereldhandel, geeft blijkt van een vertekend beeld van de werkelijkheid. Als de situatie zo goed is, waarom blijft de overheid dan graaien in de zakken van de minima? We zien de verworven sociale rechten één voor één verdwijnen. Zeggen dat het goed gaat terwijl jongeren uit minderheidsgroepen geen stageplek kunnen vinden, is een bewuste misleiding en discriminatie op zich.
Bovendien stemt de positie van de racistische partij in de peilingen ons weinig hoopvol. Natuurlijk is niet alles negatief. Er is zeker sprake van beperkte en tijdelijke groei van de economie. We moeten echter niet vergeten hoe broos, hoe wendbaar en ten koste van wie of wat deze groei is. Zonder twijfel is het besluit van de onafhankelijke rechter dat PVV-leider Wilders een racist is en racistische politiek bedrijft het meest positieve nieuws van het jaar 2016. Onze organisatie was een van de eisers in deze zaak en we zijn verheugd dat onze zienswijze door een rechter is bekrachtigd. Deze beslissing heeft aangetoond dat Nederland een rechtsstaat is en onafhankelijke rechters kent. Laten we hopen dat Turkije ook zover komt.

Wat Turkije betreft, is het verhaal niet echt opbeurend. De moordpartij in de eerste uren van het nieuwe jaar lijkt bijna een voorbode van wat Turkije te wachten staat. De door de leiders onderhands gesteunde islamitische jihadisten vergelden nu hun eigen baas. Zoals altijd is het volk het slachtoffer. We moeten niet vergeten dat de voornaamste aanstichters van deze negatieve situatie de bestuurders zelf zijn. In veertien jaar hebben zij het land naar de rand van de afgrond gebracht. Alsof dat niet voldoende is, wil men nu het land overleveren aan de willekeur van één leider en daarmee het land vernietigen. De AKP-MHP-coalitie wil door de grondwet te wijzigen de eenmansdictatuur in Turkije wettig vastleggen en het land maximum schade toebrengen. Dit moeten we niet toestaan. Dit moeten we stoppen. Als we dit proces niet stop kunnen zetten, zal de geschiedenis ons niet vergeven. Turkije heeft geen behoefte aan een eenmansdictatuur. Turkije kan haar problemen beter oplossen door het versterken van de democratie, vrijheden, mensenrechten, recht en vrede. Ook de ontwikkeling van de economie is afhankelijk van kleine stappen in deze richting. Een vrij en vredelievend Turkije kan een aantrekkingskracht hebben voor de regio en economisch floreren. We moeten nooit vergeten dat geen enkele onderdrukker, geen enkele dictator zijn doel heeft bereikt. Geen enkele dictator eindigde buiten de afvalhoop van de geschiedenis. Deze dagen zullen overgaan. De toekomst is van ons. De toekomst behoort toe aan mensen die de zijde van het volk kiezen. De toekomst behoort toe aan degenen die kiezen voor democratie, vrijheden, mensenrechten, recht en vrede. Laten we de hoop niet verliezen. Laten we de strijd voortzetten. De strijd voor democratie, niet alleen hier maar overal op de wereld, is onze menselijke plicht. We hebben onze rechten altijd door strijd verworven, en zullen dit blijven doen.

Laten we niet vergeten! Na wat alles voorgevallen was tijdens de Tweede Wereldoorlog, schreef de bekende Duitse pastoor Martin Niemüller het volgende:

Toen de nazi’s de communisten arresteerden heb ik gezwegen;
     ik was immers geen communist.
  Toen ze de sociaaldemocraten gevangenzetten heb ik gezwegen;
     ik was immers geen sociaaldemocraat.
  Toen ze de syndicalisten kwamen halen heb ik gezwegen;
     ik was immers geen syndicalist.
  Toen ze de Joden opsloten heb ik gezwegen;
     ik was immers geen Jood.
  Toen ze de katholieken arresteerden heb ik gezwegen;
     ik was immers geen katholiek.
  Toen ze mij kwamen halen
     …was er niemand meer die nog kon protesteren.

Bij deze gelegenheid wens ik namens HTIB iedereen een gezond, gelukkig en voorspoedig nieuwjaar toe.
Turkse Arbeidersvereniging in Nederland (HTIB)